znużyć się

См. также в других словарях:

• znużyć (się) — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}nużyć (się) {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• nużyć się– znużyć się — {{/stl 13}}{{stl 7}} męczyć się czymś nudnym i monotonnym; odczuwać znużenie : {{/stl 7}}{{stl 10}}Nużył się, słuchając nudnego wykładu. Znużyć się długim czekaniem, przeglądaniem papierów. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• znużyć — dk VIb, znużyćżę, znużyćżysz, znuż, znużyćżył, znużyćżony «wyczerpać kogoś fizycznie lub psychicznie; zmęczyć» Długi odczyt znużył słuchaczy. Być znużonym upałem, monotonną pracą. Ktoś znużony życiem. znużyć się «poczuć się znużonym, zmęczonym»… …   Słownik języka polskiego

• naczytać się — dk I, naczytać sięam się, naczytać sięasz się, naczytać sięają się, naczytać sięaj się, naczytać sięał się «wiele, dużo przeczytać; nasycić się, znużyć się długim czytaniem» Naczytać się kryminałów …   Słownik języka polskiego

• naszukać się — dk I, naszukać sięam się, naszukać sięasz się, naszukać sięają się, naszukać sięaj się, naszukać sięał się «poświęcić, stracić wiele czasu na szukanie kogoś lub czegoś; znużyć się szukaniem» Naszukać się zaginionego syna. Naszukać się zgubionych… …   Słownik języka polskiego

• potrudzić się — dk VIa, potrudzić siędzę się, potrudzić siędzisz się, potrudzić siętrudź się, potrudzić siędził się 1. «zadać sobie trud, zabiegając o coś przez pewien czas; pomęczyć się przez pewien czas, znużyć się robiąc coś, pokonując trudności» Trzeba się… …   Słownik języka polskiego

• napolować się — dk IV, napolować sięluję się, napolować sięlujesz się, napolować sięluj się, napolować sięował się «odbyć wiele polowań, zmęczyć się, znużyć się polowaniem, mieć dosyć polowania» Napolował się na jesieni na kuropatwy i zające …   Słownik języka polskiego

• natęsknić się — dk VIa, natęsknić sięnię się, natęsknić sięnisz się, natęsknić sięnij się, natęsknić sięnił się «znużyć się tęskniąc bardzo, przez długi czas za kimś, za czymś» Natęsknić się za dziećmi, za krajem …   Słownik języka polskiego

• naryczeć się — dk VIIb, naryczeć sięczę się, naryczeć sięczysz się, naryczeć sięrycz się, naryczeć sięczał się, naryczeć sięczeli się pot. «zmęczyć się, znużyć długim ryczeniem, płakaniem» …   Słownik języka polskiego

• uznoić — dk VIa, uznoję, uznoisz, uznój, uznoił, uznojony zwykle w imiesł. biernym, książk. «bardzo zmęczyć; utrudzić, znużyć, zmordować» Ludzie uznojeni pracą w polu. Konie uznojone długą drogą. uznoić się rzad. «bardzo się zmęczyć; utrudzić się, znużyć… …   Słownik języka polskiego

• znużenie — n I 1. rzecz. od znużyć Znużenie życiem. 2. «przykre uczucie osłabienia fizycznego i psychicznego, zmęczenie pojawiające się po długotrwałej, intensywnej pracy, monotonnej czynności itp.» Padać ze znużenia. Poczuć znużenie. Znużenie ogarnia kogoś …   Słownik języka polskiego